به گزارش ایران سپید جمعه 28 تیر، هشت کوهنورد نابینا و کمبینا که در میان آنها 4 نفر از کلاس ب1 آقایان، 2 نفر از کلاس ب1 بانوان و دو دختر کمبینا به همراه 11 همنورد بینا حضور داشتند، راهی قله 3971 متری هفتخان شدن.

قله زیبای هفتخان را از جبهه های متعددی میتوان صعود کرد. به صلاحدید استاد رفیعی لیدر گروه، مسیر شمال غربی برای صعود به هفتخان انتخاب شد. ساعت حرکت گروه، 3.35 دقیقه صبح از شهید هرندی بود. پس از حدود چهار ساعت حرکت و عبور از پیچ و خمهای جاده چالوس و گذر از شهرستانک، به دره آزادبر رسیدیم. ساعت حالا 7.30 دقیقه صبح را نشان میدهد و نسیم خنکی روح و جانمان را نوازش میکند. در طول مسیر حرکت، همنوردان بینا منظره های اطراف را برای نابینایان توصیف میکنند، رودخانه ای که در کنار جاده قرار دارد، برفی که هنوز در شیارهای کوه به چشم میخورد، زمینهای کشاورزی و آسمان بدون ابری که یک روز درخشان دیگر در تاریخ دو ساله انجمن کوهنوردی هیأت تهران را مژده میدهد.

حدود یک ماه پیش بود که کوهنوردان نابینا قله 4050 متری کهار را تسلیم اراده خود کردند و همین دو هفته قبل بود که فاتح قله داراباد شدند. بنابر این گروه روحیه خوبی دارد و با انگیزه فراوان، قصد دارد از هفتخان رستم نیز عبور کند. ساعت 7.30 صبح است و دکتر سید کاظم شمس رئیس هیأت ورزش نابینایان استان تهران، به منوال صعودهای قبلی، اعضای گروه و همنوردانی که باید به همراه نابینایان مطلق حرکت کنند را مشخص میکند.

مبدا صعود گردنه عسلک است که پس از پشت سر گذاشتن دره آزادبر می توان به گردنه رسید. پس از عبور از رودخانه داخل دره ای که تا زیر قله ادامه دارد میشویم. در انتهای دره، از یال سمت چپ صعود را آغاز میکنیم. شیب تند مسیر حسابی اعضای گروه را گرم کرده و گویی خانهای قله در همین ابتدا، کوهنوردان را به مبارزه میطلبند. خارهای روی زمین نیز بچه ها را کمی کلافه کرده اما اراده تیم، فقط و فقط صعود به قله است. در طول مسیر، دقایقی را به استراحت مشغول میشویم. حالا سه ساعت از شروع پیمایش ما گذشته که بر روی خط الرأس منتهی به قله قرار داریم. در دوردست، علمکوه زیبا خودنمایی میکند و در شمال شرق ما، قله آزادکوه استوار ایستاده است. حدود 200 متر به قله مانده که یکی از دشوارترین بخشهای صعود فرا میرسد. بچه ها برای رسیدن به خان هفتم، باید از تیغه های سنگی و صخره ای عبور کنند که به گفته استاد رفیعی چندان هم دور از خطر نبود. پس از دست به سنگ شدن، همایون شاه مرادی که یکی از نابینایان کلاس ب1 گروه است، در شرح قله میگوید: تو دور دست امیدی و پای من خستست. چراغ چشم تو سبز استو راه من بستست. تو آرزوی بلندی و دست من کوتاه. مدام پیش نگاهی، مدام پیش نگاه.

هر طور که بود تیغه های سنگی را رد میکنیم و در ساعت 14.11 دقیقه ظهر، به قله هفتخان در ارتفاع 3971 متری از سطح دریا میرسیم. دقایقی بعد سایر اعضای تیم هم خود را به قله میرسانند و مشغول به استراحت و سپس گرفتن عکسهای یادگاری میشویم. هوا بس ناجوان مردانه گرم است، اما شور و شوق فتح قله دل و جانمان را حسابی خنک کرده است. در حدود ساعت 15 مسیر بازگشت را در پیش میگیریم و در ساعت 16، در منطقه موسوم به گوسفند سرا در کنار چوپانان گله مشغول استراحت میشویم. دو برادر افغان چای آتیشی درست کرده اند و از ما پذیرایی میکنند. در نهایت، ساعت 20 شب به کنار ونهای سواری میرسیم تا راهی تهران شویم.

بیش از 12 ساعت پیمایش، فتح هفتخان را به یکی دیگر از صعودهای نسبتاً دشوار بدل کرد. اما گروهی که در مردادماه قصد عظیمت به بام ایران را دارد، باید یکی دو قله 4 هزار متری دیگر را صعود کند تا فتح دماوند، دست یافتنیتر از همیشه باشد.

در ادامه، مستند صوتی از صعود به قله هفتخان را آماده کرده ایم که به مدت 15 دقیقه تقدیمتان می شود.

امیر سرمدی