به گزارش ایران سپید به نقل از مهر گروه استان ها- مرضیه اردکانی: در یک روز سرد و برفی همراه با گروهی از خبرنگاران قزوینی، میهمان جمعی گرم ساکنین تعاونی مسکن مهر معلولین درشهرک مهرگان قزوین می شویم. جمعی کم توقع و بی ادعا که علت این دعوت از رسانه ها را آماده نشدن آسانسور این مجتمع ۶ طبقه، بعد از سکونت چند ساله آنها در این مکان عنوان می کنند.

در ابتدای ورود و عبور از راه پله ۶ طبقه این مجتمع، سوژه این گزارش برای ما جدی تر می شود و از خود می پرسیم مگر این مسکن برای افراد معلول ساخته نشده است!؟ پس استفاده از آسانسور حداقل انتظاری است که باید اهالی این ساختمان داشته باشند.   

به یکی از واحدهای مجتمع می رویم که تعدادی از ساکنین در آن واحد برای گفتگو با خبرنگاران جمع شده اند. وارد جمعی می شویم که یا خود معلول هستند یا در اعضای خانواده خود یک تا سه معلول دارند. خانم «قراقی» که خودش هم از ناحیه پا دارای معلولیت است؛ وضعیت سخت رفت و آمد افراد ساکن در این بلوک را توضیح می دهد.

قراقی می گوید: از سال ۸۸ در کانون معلولان الوند برای تعاونی مسکن مهر عضو شدیم و در ابتدا قرار بود مجتمع ما در الوند ساخته شود که بعد محل ساخت آن به شهرک مهرگان تغییر یافت سپس ما را که ۱۲ عضو در تعاونی مسکن  معلولین الوند بودیم با تعاونی مسکن انجمن نابینایان به صورت مشترک قرار دادند و در حال حاضر ما معلولان در بلوک ۱۰۳ و اعضای انجمن نابینایان در بلوک ۱۰۴ ساکن هستیم و من خودم از  ۲۸ مرداد ماه سال ۹۴ در این مکان زندگی می کنم.

وی در مورد معضل راه اندازی نشدن آسانسور این مجتمع می گوید: متاسفانه با وجودی که تعدادی از ساکنین این مجتمع دچار معلولیت های جسمی حرکتی، نابینایی و کم بینایی هستند و حتی بیمار دیالیزی هم داریم که در طبقه پنجم زندگی می کند؛ بعد از چند سال سکونت در این ساختمان، هنوز آسانسور این مجتمع راه اندازی نشده و رفت و آمد از راه پله مشکلات زیادی برای ما به همراه دارد به طوری که خود من تا الان چندین بار بریس پایم شکسته است و چون هزینه درست کردن آن در قزوین را ندارم مجبورم برای درست کردن آن به زنجان یا به تهران بروم.

قراقی اضافه می کند: ابتدا قرار بود برای این واحد دو آسانسور بسازند که یک مورد حذف شد اما هنوز آن یکی هم به ثمره نرسیده است و ما هم به استانداری، فرمانداری البرز و بخشداری زیباشهر  مراجعه کردیم و پیمانکاران هم متعهد شدند که در مدت  ۳۰ الی ۴۰ روز آسانسور را راه بیندازند ولی متاسفانه الان بعد از گذشت  ۱۴ ماه از تعهدی که داده اند؛ هنوز به وعده خودشان عمل نکردند. البته استاندارد هم هنوز تاییدیه آسانسور را امضا نکرده و می گویند باید ایرادهای آن برطرف شود. ما تا الان با پول شارژ مجتمع که توسط مدیر ساختمان از ساکنین گرفته می شود، نرده ها را رنگ زدیم و لامپ های راه پله را درست کردیم، ولی با توجه به این که ساکنین از قشر ضعیف و کم درآمد هستند نمی توانیم هزینه های سنگین راه اندازی آسانسور را تامین کنیم و این کار وظیفه پیمانکاران تعاونی است.

وی بیان کرد: برخی اعضای این تعاونی به دلیل راه اندازی نشدن آسانسور و مشکلات رفت و آمد، مجبور شدند واحدهای خود را خالی بگذارند یا بفروشند و در جای دیگر زندگی کنند به عنوان مثال واحد یکی از اعضای تعاونی که در طبقه پنجم است؛ خالی مانده چون این خانواده سه تا فرزند معلول دارند که دو تا از آنها ویلچری هستند و نیاز به آسانسور دارند و آنها به دلیل همین مشکل الان در یک جای نامناسب در الوند زندگی می کنند. اعضای دیگری هم داریم که به دلیل راه اندازی نشدن آسانسور واحدهای خود را در این جا به افراد سالم واگذار کردند و رفتند.

قراقی اشاره می کند طبق قرارداد راه اندازی آسانسور، حق ساکنین معلول و حتی حق ساکنین سالم این مجتمع است که در این چند سال به تاخیر افتاده و اضافه می کند: طبق آخرین وعده ای که به ما داده شد؛ قرار بود حداقل یک آسانسور برای ما راه اندازی کنند ولی الان می گویند که استاندارد و مهندس فنی هنوز آن را تایید نکرده است. من تا الان بیشتر از ۵۰ بار فقط به بخشداری محمدیه رفته ام. معلوم نیست تا چه زمانی باید مسیر پله های ارگان ها را در کنار پله های محل زندگی خودم طی کنم تا به نتیجه برسیم.

در ادامه گفتگوی ساکنین با خبرنگاران یکی دیگر از ساکنین به نام آقای نوروزی که دارای یک فرزند دختر معلول است، عنوان می کند: امتیاز این ساختمان برای معلولین است ولی چون تعدادی از معلولین به دلیل نبود آسانسور نتوانستند این جا زندگی کنند، واحد خود را به افرادی واگذار کردند که از قشر معلولین و یا خانواده های دارای معلول نیستند و مشکلات کمتری نسبت به ما دارند. ولی سایر ساکنین مشکلات زیادی برای رفت و آمد دارند.

نوروزی یکی از ساکنین را به ما معرفی می کند که دارای بیماری آسم است و می گوید: ایشان در طبقه ششم زندگی می کنند، برای هر بار رفت و آمد خود مجبور است ۲۰ بار در راه پله بنشیند تا به طبقه ششم برسد. یا ساکن دیگری که روشندل است و با سختی مسیر راه پله را طی می کند.  

نوبت گفتگو با خانمی می رسد که از همسر بیمار خود و انتقال سخت او به بیمارستان گلایه دارد و می گوید: همسر من چند وقت پیش دچار تشنج شد وقتی زنگ زدیم که آمبولانس بفرستند آنها با دیدن تعداد پله ها، نگران انتقال همسرم شدند، در نهایت خود من و پسرم او را از طبقه پنجم به پایین آوردیم و با ماشین خودمان به بیمارستان رساندیم.

اهالی این ساختمان در پایان صحبت خود از نبود نظارت کافی بر فعالیت پیمانکاران تعاونی ها، راه اندازی آسانسور را تنها خواسته خود عنوان کردند.

در ادامه تهیه این گزارش، خبرنگار مهر با معاون مشارکت های مردمی، اشتغال، مسکن و مراکز غیر دولتی اداره کل بهزیستی استان قزوین گفتگو می کند.

غفار رمضانی توضیح می دهد: اداره کل بهزیستی استان قزوین برای ۳۶ واحد تعاونی مسکن معلولان الوند و نابینایان در شهرک مهرگان به میزان ۵۳ میلیون تومان کمک هزینه ساخت پرداخت کرده و این واحدها به اعضای تعاونی مسکن واگذار شده است. در قسمت آسانسور این مجتمع دو مشکل وجود داشت که یکی «برد آسانسور» بود که تعمیر کردند و درست شد. ایراد دیگری که مهندسان ناظر و فنی گرفتند این بود که در بلوک ۱۰۳ قسمت پایین آسانسور را گچ سفید کردند در حالی که مهندسان ناظر می گویند باید چاله آسانسور را نقاشی کنند و نباید گچ سفید باشد. ما هم با پیمانکاران صحبت کردیم و گفتیم که این چاله را رنگ کنند و تاییدیه استاندارد را بگیرند.

معاون مشارکت های مردمی، اشتغال و مسکن بهزیستی استان قزوین تصریح کرد: البته بهزیستی وارد کارهای اجرایی نمی شود بلکه به عنوان حامی معلولین در امر پرداخت کمک هزینه این تعاونی ورود پیدا کرده است. اما طبق وظیفه اخلاقی از سال گذشته در راه اندازی آسانسور این ۳۶ واحد با پیمانکاران صحبت هایی انجام دادیم و پیگیر هستیم.

محمد بابایی مدیر عامل تعاونی مسکن نابینایان در گفتگو با خبرنگار مهر بیان کرد: مجتمع مسکونی کوثر بلوک ۱۰۳ و بلوک ۱۰۴ برای مددجویان الوند و انجمن نابینایان است که به صورت مشترک در کنار همدیگر در شهرک مهرگان ساخته شده اند. در نصب آسانسور این دو بلوک مهندسان ناظر ایرادهایی گرفتند که بیشتر آنها برطرف شده و آخرین مشکلی که کارشناسان استاندارد مطرح کرده اند این است که چاله آسانسور بلوک ۱۰۳  رنگ نشده و حتما باید این کار انجام شود.

بابایی در حالی که عنوان می کند تاییدیه بلوک ۱۰۳ را گرفته است؛ اضافه می کند: ما همین امروز تائیدیه راه اندازی آسانسور بلوک ۱۰۳ را گرفتیم و حتما در چند روز آینده راه اندازی می شود. اما برای بلوک ۱۰۴ هم تعدادی از اعضا واحدهای خود را واگذار کرده بودند و بعد از آن این واحدها چند دست چرخیده بود. ما باید وقت می گذاشتیم تا همه اعضا را جمع کنیم در نهایت قرار شده تا آخر اسفند ماه آسانسور بلوک ۱۰۴ هم راه اندازی شود.

این پیمانکار تاکید می کند: طبق قرارداد سازمان مسکن شهرسازی با مسکن مهر و پیمانکاران، نصب یکی از آسانسورها بر عهده پیمانکار است. ولی با توجه به این که اعضا از قشر ضعیف و کم درآمد هستند، هزینه مرحله آخر پیمانکار را دیر واریز کردند همچنین باتوجه به افزایش قیمت آسانسور در ماه های اخیر، کار راه اندازی آسانسور این دو بلوک طولانی شد.

معلولان را دریابیم و حداقل خواسته هایشان را تامین کنیم

معلولین از افراد مظلوم جامعه هستند که در کنار درد و رنج ناشی از معلولیت و نیز مشکلات مالی، اگر شرایط زندگی را برای آنها سخت کنیم معضلات آنها را زودتر از پای درخواهد آورد، با این همه محدودیت ها انتظار معلولان همیشه داشتن حداقل امکاناتی است که باید متناسب با وضعیت جسمانی آنها فراهم شود تا بتوانند با عزم و اراده و سختکوشی خود در کنار سایر شهروندان با مشکلات جنگیده و زندگی کنند.