یادگیری هرکدام از آلات موسیقی مانند ویولن، ویولن‌سل یا فلوت مسیر سخت و دشواری است، حالا تصور کنید این یادگیری و تسلط بدون اینکه آن‌ها امکان بینایی داشته باشند، اتفاق افتاده است. آن‌ها بعد از اینکه ساز خود را انتخاب می‌کنند و تمرینات را انجام می‌دهند، در مرحله بعدی باید ۴۵ قطعه را برای هر اجرا به خاطر بسپرند و البته همه اعضای این گروه هم شرایطی مشابه دارند.
احتمالا به نظر شما هم این کار غیرممکن می‌آید، اما این زنان نشان دادند که غیرممکن‌ها هم ممکن هستند!
انجمن «النور والعمل» در سال ۱۹۵۴ تاسیس شده و اولین انجمن غیردولتی برای کمک به دختران و نوجوانی بود که در بینایی مشکل داشتند. این انجمن طی سال‌ها توانست روند مثبتی را در زندگی این افراد به وجود بیاورد و در بحث‌هایی مانند آموزش، مراقب‌های درمانی و پیدا کردن شغل برای آن‌ها موفق بوده است، یکی از دستاوردهای باورنکردنی آن‌ها تشکیل گروه ارکستر زنان نابینا در دهه ۶۰ میلادی بود.
در ابتدا تنها ۱۵ نفر عضو این گروه بودند، اما حالا ۴۸ نفر در آن حضور دارند و توانسته‌اند کنسرت‌های زیادی را در کشورهای مختلف برگزار کنند.
دخترانی که می‌خواهند به عضویت این گروه موسیقی دربیایند، در ابتدا باید کار با سازهای کوبه‌ای، زهی و بادی را یاد بگیرند. برای این منظور آن‌ها پنج ساعت در روز تحت تعلیم قرار می‌گیرند و این آموزش ممکن است تا سال‌ها ادامه داشته باشد، پس از اینکه روی سازها تسلط پیدا کنند، وارد مرحله آموزش حافظه می‌شوند.
در ابتدا نوازندگان نت‌های مختلف را با خط بریل می‌خوانند و می‌نوازند و به صورت جداگانه آن‌قدر تمرین می‌کنند تا در ذهن‌شان ثبت شود. اما سخت‌ترین بخش کار جایی است که باید گروهی تمرین کنند. از آن‌جایی که آن‌ها نمی‌توانند رهبر ارکستر را ببینند، باید به صدای موسیقی و ضرب‌هایی که رهبر می‌گیرد اعتماد و بخش خودشان را در زمان مناسب اجرا کنند.
احتمالا همچنان این کار برای شما غیر ممکن به نظر برسد، اما زکریا یکی از ویونولویست‌ها می‌گوید آن‌ها موسیقی را خیلی دوست دارند و درباره نحوه نواختن گروهی نیز توضیح می‌دهد: «گوش من یاد گرفته که بعد از یک نُت خاص باید نواختن را شروع کند و برای ما موسیقی مانند این است که بیشتر آن را احساس می‌کنیم. البته به نظر من این‌طور نیست که چون ما توانایی دیدن نداریم، با چالش خاصی روبرو هستیم، اما می‌توانم بگویم که ما به جایی رسیده‌ایم که سمفونی‌های کلاسیک را با گوش می‌بینیم و نیازی به نت نداریم و این چیزی است که هر موسیقیدانی از پس آن برنمی‌آید.»
این نوازنده‌ها به قدری در کارشان ماهر هستند که اگر کسی نداند آن‌ها نمی‌توانند ببینند، متوجه نابینا بودن آن‌ها نمی‌شود. معاون رئیس این سازمان به به یاد می‌آورد که یک بار کسی که از اجرای این دخترها لذت زیادی برده بود، از او پرسیده که چرا آن‌ها جلوی خودشان نت ندارند که به او گفته‌اند این اجرا کننده‌ها نابینا هستند که از این موضوع خیلی تعجب کرده می‌کند.
با اینکه این گروه تنها ارکستر کلاسیک نابینا در جهان است و دولت مصر هم حمایت‌هایی از آن‌ها کرده است، اما امروزه آن‌ها با مشکلات مالی زیادی روبرو هستند و به کمک‌هایی نیاز دارند تا بتوانند دستمزد معلم‌های موسیقی را بپردازند و برخی ابزار جدید را برای گروه موسیقی نیز تهیه کنند.
